We zijn officieel begonnen!!

11 mei 2014, mijn eerste wildlife

Vandaag had ik mijn introductie dag. Dat betekent eigelijk dat ik een uitgebreide inleiding in Mescot krijg (ontstaan, projecten, funding) van een van mijn twee gidsen. Kennelijk krijg ik elke week een nieuwe gids, dus we wachten het allemaal wel even af. Mijn andere gids, die ik wel bij naam weet Mr. Brown, heeft me in de middag meegenomen op een uitgebreide tour in door het gebied. We hebben de andere dorpen bezocht die zijn aangesloten bij Mescot. Waarna we naar een lokale markt zijn gegaan om wat rond te kijken. De mensen hadden net hun salaris ontvangen en het was dus heel druk. Met wat verse popcorn om op te kauwen zijn we teruggereden naar het dorp waar ik nu verblijf. Van daaruit met de boot de Kinabatangan rivier op.Wqe gingen een bezoekje brengen aan het Eco Camp. Een project wat gestart is om het Eco Tourisme op gang te brengen. Hoewel het allemaal heel simpel is, is het zeer de moeite waard en mooi om naar toe te gaan. Onderweg naar het camp mijn eerste wildlife gezien, het hoofd van de Australische krokodil. Yeey. Eenmaal daar aangekomen, werd het zelfs nog mooier. We struikelde bijna over een bosschildpad, die had besloten e weg over te steken. Prachtig om te zien. Weer terug bij de boot, gingen we op pad voor de River cruise. Eigenlijk gewoon dezelfde boot, maar dan in een langzamer tempo, om wildlife te kunnen spotten. En we hebben ook best wel wat gezien. Het begon met een tweede krokodil, maar nu in volle (1 meter) glorie. We konden er best dichtbij komen. Maar kennelijk vond hij ons iets minder leuk, want hij schoot zo het water in. Niet veel later ook de eerste apen. De langstaartmakaak deze keer. Eerst een enkeling, maaral gauw waren het hele families. Allemaal langs de oever van de rivier. Hoog in de bomen zaten een flink aantal neushoornvogels. Met de karakteristieke hoorn op de snavel. Igrets langs de kant van het water, op zoek naar vis. Dat zijn eigenlijk een soort witte reigers. Op een gegeven moment spotte ik zelf een krokodil en dus keerden we even de boot, om hem op de foto te zetten. Komen we dichter bij de oever, zien we daar ineens een kolonne neusapen door de bomen zwaaien. Deze apen komen in het wild alleen op Borneo voor en zijn hier heel zeldzaam om te spotten. Als ze gevangen worden, sterven ze vaak in gevangenschap. Het voelde best speciaal, om ze gezien te hebben. Op de terugweg zagen we onze derde apensoort, de silverleaf langur. Een hele geslaagde trip dus. Hoewel ik morgen ga beginnen met het conservation work, zaden verzamelen in de jungle, voelt het nog wel een beetje als vakantie. :-)

12 mei 2014, Bloedzuigers, orang oetang geroep en veel nattigheid.

Vandaag mijn allereerste werkdag. Me mooi op tijd gemeld bij het hoofdgebouw, maar ze houden zich hier mooi aan de 'sabbat', wat inhoud dat wanneer er acht uur is afgesproken en zeker half negen wordt. Met de boot naar het Eco Camp om van daaruit de jungle in te gaan om zaden rte gaan verzamelen, want dat was het doel van vandaag. Warm en vochtig weer, lange stukken lopen; ik vond het nog best wel afzien. Maar het bos daar (geen oerwoud, want het is secundair), blijft uiteraard indrukwekkend. Eenmaal terug was ik blij dat ik even kon gaan zitten. Eerst wat lunch gegeten (rijst, vis en courgette) en daarna de mededeling gehad dat we pas om 13.30 uur verder gingen. Op dat moment was het 11.30 uur. Daar dus maar mooi even gebruik van gemaakt door een hangmat op te zoeken en eens lekker te gaan liggen aan het meer. uiteindelijk toch maar weer verder gegaan. Nog even naar de WC, en wat blijkt? Sta ik daar uit mijn heup te bloeden. Ben je nog zo voorzichtig geweest, heeft een bloedzuiger mij te pakken gekregen. Gelukkig is het niet heel erg, zolang je er niet aankomt en dan aan het wondje, krijg je geen infecties. En deze is er gewoon afgevallen. Thuis maar gewoon even een handwasje maken en de boel schoonmaken. Nog even meer dan tien kilo aan vruchten verzameld. Deze gaan naar de nursery, waar men hoopt dat er planten/bomen uit groeien die ze dan weer kunnen planten om een nieuw bos te creëeren. Omdat we vrij vroeg klaar waren en onze boot er nog niet was, besloten we maar even te wachten. Horen we ineens de roep van een orang oetang. Dat vraagt natuurlijk om verkenning. Helaas konden we ze niet vinden. Op de terugweg kwamen we de mensen van de constructie tegen die de loopbrug aan het vervangen waren. Daar hebben we nog even een handje aan meegeholpen, al was mijn bijdrage niet meer dan het aangeven van spijkers. Terug met de boot, overvallen door een regenbui en dus drijfnat aangekomen bij het dorp, waar de zon ondertussen weer scheen. Maar meteen doorgelopen naar mijn homestay, want ik voelde me heel vies en wilde we graag even wassen. Daar gevraagd om een kom warm water zodat ik mijn kleren kon wassen. Ik trek ze dan misschien morgen niet aan, maar de bloedvlekken moesten er wel uit. Mijzelf nog even ontdaan van al het zand en me toen even teruggetrokken op mijn kamer om dit verslag te schrijven. Wat we morgen gaan doen is nog niet helemaal zeker, maar ik moet hetzelfde meenemen als vandaag, dus dat beloofd wat.

13 mei 2014; Onkruid wieden, bomen planten en weer veel nattigheid

Vandaag rustig opgestaan en me om acht uur naar het hoofdgebouw begeven. Daar kreeg ik te horen dat het programma voor vandaag wordt omgegooid. Ook werd er weer uitgebreid naar mijn naam gevraagd, waarna er gekke gezichten werden getrokken als het ze niet lukte hem goed uit te spreken. Na enig overleg is er besloten om mij dan maar Ide te noemen, een stuk eenvoudiger. Omdat er een groep van 30 leerlingen van een Britse school uit Manilla is, gaan we hen helpen met het planten van de bomen. We gingen met een nogal lekkende boot, dus besloot ik maar om mijn kanozak te gebruiken. De mannen keken me nogal vreemd aan, maar mij leek het een goed idee. En half uur varen en we kwamen bij de lokatie aan. Uiteraard was het aan wal komen, niet de meest makkelijke taak, zeker niet als je een kist met kleine boompjes omhoog moet tillen. Uiteindelijk toch goed opgelost, door met z'n allen een lijn te maken en zo door te geven. Nog even door het bos lopen tot de juiste plek. Daar moesten we eerst nog wat ruimte voor de boompjes maken. Machette gepakt en de boel kaal gaan kappen. Het lijkt heel makkelijk, maar het vergt techniek en kost veel energie, zeker als je in de brandende zon staat. Na een mooie kale plek te hebben gecreëerd, werden de lijnen uitgezet om de boompjes te planten. In totaal moesten er 305 bomen de grond in. Het begin ging nogal moeizaam. Je moet leren met het gereedschap om te gaan en men had wat moeite met de grond. Bij het tweede gebied dat werd uitgezet ging het al veel beter. Er was een soort rolverdeling ontstaan, waardoor de efficientie een heel stuk omhoog ging. Ik zelf heb voornamelijk geplant en plastic opgeruimt, ik kon niet zo goed overweg met de schep. Uiteraard, net op het moment dat we weer weg wilden gaan, barste er een hevige stortbui los. Ik zat nog niet eens op de boot en was al doorweekt. Maar ik was wel de enige met een droge tas op het moment dat we weer aanlegden bij het dorp. Aar was over nagedacht. Maar snel naar de homestay gelopen om mijn broek uit te spoelen en mezelf even te wassen. Hoewel het hier heel warm is, heb ik het toch koud gehad dat laatste stuk. De combinatie wind en regen is niet heel erg fijn. Wat we morgen gaan doen weet ik niet. Ik zie wel. Waarschijnlijk geen bomen meer planten.