Net aangekomen, nu al zweten
Door: Birgit
Blijf op de hoogte en volg Birgit
11 Mei 2014 | Maleisië, Sandakan
11 mei 2014
Hierbij mijn eerste verslag vanuit Maleisie. Gisteren in alle vroegte opgestaan, half zeven, om dan om half acht met de auto naar het vliegveld te rijden. Ik had toch nog maar even een kussen mee genomen in de auto' want erg wakker was ik niet.
Ruim op tijd op het vliegveld aangekomen, mijn bagage afgeleverd en te horen gekregen dat alles mooi werd doorgestuurd naar mijn eindbestemming, Dat is mooi, want dan hoef ik me daar geen zorgen over te maken.
Nog even wat Maleisische Ringgit gewisseld en een kop koffie gedronken en toen kon het grote afscheid nemen beginnen. We hebben er geen enorm drama van gemaakt, gewoon een knuffel en een kus en dan hop, de duane door. Ik heb dan weliswaar geen traan gelaten, de meneer voor mij in de rij bleef maar omdraaien om te zwaaien en hield het bijna niet droog.
Eventjes door de Tax Free Shopping zone gelopen, maar toch maaer niks gekocht. Het is allemaal best wel duur, wat moet ik er mee en ik had er niet eens ruimte voor. Op naar de Gate. Zo gevonden en er dan maar doorheen, voor het eerst in de Full Body Scan geweest, heel apart :-)
Het vliegtuig in en me verbaast over hoe leeg deze wel niet was. Ik had uiteindelijk twee stoelen voor mezelf en kon dus rustig gaan zitten/liggen/of welke houding op dat moment prettig was. De cabin crew was zeer vriendelijk, met één persoon in het bijzonder. De hele weg vrolijk en open. Hoewel het dus een rustige vlucht was, niet heel erg veel geslapen. Voornamelijk films gekeken en een puzzeltje gedaan. Na 12 ur waren we dan eindelijk in Kuala Lumpur. Snel een smsje erdoor dat ik veilig was overgekomen. Het vliegveld daar is enorm en na wat rondvragen wist ik dan ook waar ik naar toe moest. Al hd ik misschiien beter even gewacht, want zodra je met de aerotrain gaat dan ben je uit het winkelgebied en in een kale wachtruimte. Drie en een half uur daar wachten raad ik niemand aan. Dat gaat op de terugweg hopelijk anders. Gezellig ziten kletsen met Fiona uit Perth die ook naar Sandakan moest. UIteindelijk heeft \e cnog met mij op mijn bagage gewacht toen het als allerlaatste op de band kwam. Opgehaald door twee mensen van Kopel Mescot en in een pickup truck naar het dorp gereden. Onderweg probeer ik wel wakker te blijven maar ik ben toch een aantal keer bijna in slaap gevallen. De wegen ijn hier echter zodanig slecht/hobbelig dat je zo weer wakker schrikt. Aangekomen in het dorp een uitgebreide eerste instruktie gekregen, bleken er nog wat communicatiefouten te zijn en krijg ik morgen pas de volledige instructie. Toen naar de homestay ggaan en daar even gecrashed, ik was echt kapot. Na nog even wat rondgelopen te hebben door het dorp, werd ik uitgenodigd om te komen eten. Uiteraard rijst. Maar met kippepootjes, een vissoort die ze hier Lomahan noemen, boontjes met ei en watermeloen toe. Hherlijk rozenlimonade erbij en mijn maag was weer goed gevuld.
Ook ben ik er toen achtergekomen dat het meisje waar ik mee samen at, de enige in het hele huis vol met mensen (en dat zijn er nnogal wat) is die Engels spreekt. Maar de rest is druk bezig het te leren, dus dat is een goed iets.
Ondanks dat ik weer een beetje was bijgekomen toch maar besloten om op tijd naar bed te aan. Na wat overwegingen heb ik besloten het nog even zonder klamboe te proberen, ik had tot dan toe alleen nog maar motten gezien. Bovendien heb ik een ventilator op mijn kamer staan die voor de hoognodige koele lucht zorgt.
Wel heb ik mijn eerste opstakel ontdekt. De adepter voor het stopcontact die ik bij me heb is weliswaar de juiste maat, maar hij zorgt er niet vor dat ik dingen kan opladen. Om een of ander reden wil dat niet. Dat moet ik morgen dus nog even zien te fixen. Misschien weten de mensen van Mescot wel een oplossing.
Groetjes Birgit
Hierbij mijn eerste verslag vanuit Maleisie. Gisteren in alle vroegte opgestaan, half zeven, om dan om half acht met de auto naar het vliegveld te rijden. Ik had toch nog maar even een kussen mee genomen in de auto' want erg wakker was ik niet.
Ruim op tijd op het vliegveld aangekomen, mijn bagage afgeleverd en te horen gekregen dat alles mooi werd doorgestuurd naar mijn eindbestemming, Dat is mooi, want dan hoef ik me daar geen zorgen over te maken.
Nog even wat Maleisische Ringgit gewisseld en een kop koffie gedronken en toen kon het grote afscheid nemen beginnen. We hebben er geen enorm drama van gemaakt, gewoon een knuffel en een kus en dan hop, de duane door. Ik heb dan weliswaar geen traan gelaten, de meneer voor mij in de rij bleef maar omdraaien om te zwaaien en hield het bijna niet droog.
Eventjes door de Tax Free Shopping zone gelopen, maar toch maaer niks gekocht. Het is allemaal best wel duur, wat moet ik er mee en ik had er niet eens ruimte voor. Op naar de Gate. Zo gevonden en er dan maar doorheen, voor het eerst in de Full Body Scan geweest, heel apart :-)
Het vliegtuig in en me verbaast over hoe leeg deze wel niet was. Ik had uiteindelijk twee stoelen voor mezelf en kon dus rustig gaan zitten/liggen/of welke houding op dat moment prettig was. De cabin crew was zeer vriendelijk, met één persoon in het bijzonder. De hele weg vrolijk en open. Hoewel het dus een rustige vlucht was, niet heel erg veel geslapen. Voornamelijk films gekeken en een puzzeltje gedaan. Na 12 ur waren we dan eindelijk in Kuala Lumpur. Snel een smsje erdoor dat ik veilig was overgekomen. Het vliegveld daar is enorm en na wat rondvragen wist ik dan ook waar ik naar toe moest. Al hd ik misschiien beter even gewacht, want zodra je met de aerotrain gaat dan ben je uit het winkelgebied en in een kale wachtruimte. Drie en een half uur daar wachten raad ik niemand aan. Dat gaat op de terugweg hopelijk anders. Gezellig ziten kletsen met Fiona uit Perth die ook naar Sandakan moest. UIteindelijk heeft \e cnog met mij op mijn bagage gewacht toen het als allerlaatste op de band kwam. Opgehaald door twee mensen van Kopel Mescot en in een pickup truck naar het dorp gereden. Onderweg probeer ik wel wakker te blijven maar ik ben toch een aantal keer bijna in slaap gevallen. De wegen ijn hier echter zodanig slecht/hobbelig dat je zo weer wakker schrikt. Aangekomen in het dorp een uitgebreide eerste instruktie gekregen, bleken er nog wat communicatiefouten te zijn en krijg ik morgen pas de volledige instructie. Toen naar de homestay ggaan en daar even gecrashed, ik was echt kapot. Na nog even wat rondgelopen te hebben door het dorp, werd ik uitgenodigd om te komen eten. Uiteraard rijst. Maar met kippepootjes, een vissoort die ze hier Lomahan noemen, boontjes met ei en watermeloen toe. Hherlijk rozenlimonade erbij en mijn maag was weer goed gevuld.
Ook ben ik er toen achtergekomen dat het meisje waar ik mee samen at, de enige in het hele huis vol met mensen (en dat zijn er nnogal wat) is die Engels spreekt. Maar de rest is druk bezig het te leren, dus dat is een goed iets.
Ondanks dat ik weer een beetje was bijgekomen toch maar besloten om op tijd naar bed te aan. Na wat overwegingen heb ik besloten het nog even zonder klamboe te proberen, ik had tot dan toe alleen nog maar motten gezien. Bovendien heb ik een ventilator op mijn kamer staan die voor de hoognodige koele lucht zorgt.
Wel heb ik mijn eerste opstakel ontdekt. De adepter voor het stopcontact die ik bij me heb is weliswaar de juiste maat, maar hij zorgt er niet vor dat ik dingen kan opladen. Om een of ander reden wil dat niet. Dat moet ik morgen dus nog even zien te fixen. Misschien weten de mensen van Mescot wel een oplossing.
Groetjes Birgit
-
11 Mei 2014 - 09:58
Annemieke:
Hoi Birgit,
Fijn om te lezen dat je goed bent aangekomen,ik blijf je verslagen volgen ben benieuwd naar al je belevenissen!
Liefs,
Annemieke Langeveld. -
11 Mei 2014 - 10:14
Giny:
Hoi Birgit,
Fijn dat de reis zo goed is verlopen en heerlijk dat je zoveel ruimte had in het vliegtuig (was vast geen Arkefly). We zijn benieuwf naar je verdere belevenissen. Het eten is in ieder geva goed voor elkaar zo te lezen.
Werk en geniet ze,
groetjes uit Emmen. -
11 Mei 2014 - 10:33
Johan:
Nu eindelijk het grote avontuur begint, is het mooi dat de vlucht en de eerste kennismaking allemaal goed zijn verlopen. En ja, dat engels moet je ze maar snel bijbrengen.
Zet hem op en we horen weer gauw van je.
Groetjes. -
11 Mei 2014 - 10:53
Annet:
Hallo meid,
Goed eerste verslag. Zo krijgen we een goede indruk van wat je allemaal meemaakt en je kunt er wat meer in kwijt dan in de sms'jes. Ik hoop dat het lukt het opladen van je telefoon voor elkaar te krijgen.
Liefs van papa en mama -
11 Mei 2014 - 13:23
Margot:
Hee Birgit, fijn om zo snel al wat te horen. Mooi dat je goed op je plek bent aangekomen. Dat van dat crashen kan ik me heel goed voorstellen, hopelijk heb je ondertussen lekker bijgeslapen. Uitslag songfestival al gehoord? 2e plek Ilse en Waylon, achter oostenrijk. Liefs, Margot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
