Artistieke dagen

31 mei 2014; Creatieve activiteiten

Vandaag gaan we creatief bezig zijn, dus dat betekende, rustig bed uit. Ontbijten en oude kleden aantrekken. Om half acht naar de receptie gelopen, want ik had de groep Britten beloofd ze uit te zwaaien vanochtend. Nog eentjes gekletst en toen waren ze er weer vandoor. Lekker op de veranda gewacht to iemand met zou komen vertellen dat de verf er was en ik kon gaan beginnen. Uiteindelijk kwam Jai naar mij toe met de mededeling dat er nog steeds verf en kwasten gekocht moesten worden. Allemaal het busje in dus en op naar de markt. Na even zoeken de juiste spullen gevonden en meegenomen. Van elke kleur een liter verf lijkt mij voorlopig wel voldoende. Na me geinstalleerd te hebben, ben ik maar aan mijn eerste sessie begonnen. Er moet veel gebeuren, het is allemaal vervaagd en moet nieuwe kleuren krijgen. Het weer maakt het er ook niet makkelijker op, door de warmte droogt de verf zeer snel uit en op. Je moet telkens opnieuw blijven mengen en dat is jammer. Je kunt met sommige kleuren ze niet goed dezelfde kleur krijgen bij een tweede keer. Maar we zijn wel vooruit gekomen. Ik heb de orang oetang zijn gezicht terug gegeven (iemand had er blauwe verf overheen gedaan) en een aantal andere dieren hebben een nieuw kleurtje gekregen. Er is veel blauw voor het water en groen voor de jungle nodig. Dat heb ik voornamelijki in de middag gedaan. Ik besloot op een gegeven moment eerst aalles maar een basiskleur te geven e dan later er diepte in te verwerken. Dan kon ik gewoon de verf uit de potten gebruiken en hoefde ik niet telkens te mengen. Ik had mijn camera meegenomen om voor en na foto's te maken. Zo zie je het verschil tussen de muren. De middagsessie liep iets stroever dan die in de ochtend. Dit kwam voornamelijk door een jongetje wat weliswaar zeer beleefd is, maar wel gewoon de dop van mijn fles pakt en hem in de rode verf doopt. De verf is minder erg dan die van een paar dagen geleden, maar nog steeds lastig te verwijderen. Toen ik dat zag had ik echt even een moment dat ik kwaad werd. Je hebt altijd wel van die momenten dat je gefrustreerd raakt met dingen en dat dingen niet lopen zoals je het hebben wilt. Maar dit ging me toch net iets te ver. Het meteen afgepakt, hem uitdrukkelijk uitgelegd dat dit absoluut niet de bedoeling is. Staat hij daar een beetje dom te lachen alsof het allemaal wel mee valt. Ik ben maar naar de receptie gegaan, voordat ik hem iets aan deed. Daar heb ik geprobeerd om de verf eraf te krijgen, maar dat lukte niet echt. Ik kreeg meer te indruk dat ik het alleen maar erger maakte. Een meisje wat daar in de keuken werkte en bezig met afwassen was, vroeg aan me of zij het eens kon proberen. Ik vond het wel prima. Ze heeft er net zo lang op taan boenen tot alles eraf was. Ik zal alleen wel alles goed moeten omspoelen en uit laten luchten voor het weer goed te gebruiken is. Met iets minder energie toch weer verder gegaan maar er uiteindelijk om 4 uur (na 3 uur werk) heb ik er de brui aan gegeven. Volgens mij is het plan dat ik morgen nog verder ga hiermee, maar ik heb Jai de rest van de dag niet gezien, dus ik weet het niet zeker. Ik meld me wel en ik zie wel. Teruggelopen naar de homestay en met dar uitgebreid gedouched. Ze hebben hier zelfs een douchekop, wat een luxe. Het is heerlijk om even onder zulke stralen te staan. Nog weer wat gegeten en toen me maar teruggetrokken op mijn kamer. Ik ben de laatste tijd steeds slaperig 's avonds. Het is nu half 11, misschien had ik iets eerder an mijn verslag moeten beginnen. Nou ja, het zij zo. Morgen weer normaal eruit en dan weer aan het werk. Nu ik eraan denk, dit was de eerste en de enige keer in de hele vier weken dat ik op zaterdag werk. Er kwam altijd iets tussen en volgende week ben ik er niet meer. Ek eigenlijk.

1 juni 2014

Het is juni vandaag, nog maar 21 dagen en dan is het zomer. Andaag maar eens rustig aan gedaan. Je oeft heel weinig voor te bereiden en de mensen die je moeten helpen aan de verf zijn toch altijd te laat. Heel rustig om 8 uur naar het gebouw te lopen. Het was lekker bewolkt, dus een aangename temperatuur. Als je al 3 weken in het zelfde dorp verblijft gaan de mensen je toch herkennen en de weinige mensen die op hun vrije dag om die tijd er al uit waren, zeggen altijd goedemorgen tegen me., ook mensen die ik voor me gevoel nog nooit eerder heb gezien. Bij de receptie lekker in de wind gaan zitten en onder het wachten wat geinternet. Jeff was vanochtend niet zo heel erg veel te laat en zou mijn verf voor me klaar zetten en zo begon ik met mijn ochtendsesie rond 9 uur. Ik zal vast wel doorgewerkt hebben, want ik ben 3 uur keihard bezig geweest, maar elke keer wanneer ik kijk, lijkt het alsof ik nog geen meter ben opgeschoten en het nog steeds zoveel is. Jai kwam ondertussen even langs om de voortgang te bekijken. Hij kon me vertellen dat mijn doel is om de hele rechterwand klaar te hebben aan het einde van dinsdag. Dat betekend dus nog 2 dagen keihard doorwerken. Of ik het ga halen is nog maar de vraag, maar ik ga mijn best doen. Vandaag heb ik me voornamelijk gericht op de grote kleurvlakken. Mijn doel was om alle bomen te doen, al het water en het grootste gedeelte van het gras. Ik kan nu melden dat het water is gelukt, ik 1 boom ben vergeten en ik helaas niet al het gras heb kunnen afmaken. Dit komt echter niet door mijn werken, maar door natuurlijke omstandigheden. 's middags, om half 4 brak er een enorme tropische regenbui los en is mijn werkvloer onder water komen te staan. Ik was eerst van plan om het even af te wachten en het dan even af te maken, maar het bleef maar regenen. Uiteindelijk maar opgeruimt en naar de receptie verplaatst. Daar heb ik nog even met papa en mama geskyped. Ik had niet heel veel anders te doen, ik moest toch wachten. Te horen gekregen dat we een wokvuur krijgen in de nieuwe keuken. Dat betekend dat ik de lekkere vis die ik hier heb leren maken, thuis kan gaan uitproberen. Je neemt een vers visje, alle ingewanden eruit uiteraard. Je paneert het met enkel wat zout (heet dat niet pekelen?). Men neme een wokpan met een klein laagje olie. Laat het goed heet worden en doe de (gepekelde?) vis erbij en bakken maar. Het is doodeenvoudig, maar wel heel lekker. Om half 5 besloten maar naar de homestay te gaan. Bij de kruising nog naar mijn vorige familie geroepen en uitgenodigd voor een kopje koffie en wat bananencake. Daar nog drie kwartier op de veranda zitten kletsen. Ze hebben me voor donderdag 5 juni uitgenodigd om mee te gaan naar een traditionele bruiloft. Kennelijk was er gisteravond ook een bruiloft en iedereen heeft me vandaag gevraagd waarom ik er niet bij was. Ik wist het helemaal niet en dan is het best jammer als je het mist. Maar mijn vorige familie wil me wel op sleeptouw nemen. Even met Jai overleggen of dit makkelijk mogelijk is en dan zou ik het graag meemaken, zo voor het einde van mijn verblijf hier. Voor de bruiloft van aanstaande zater (7 juni) ben ik wel uitgenodigd. Alleen vertrek ik op die dag, dus zal ik alleen in deochtend erbij zijn. Je krijgt zo echt het gevoel dat ze je overal bij willen betrekken en ze het jammer vinden dat je straks weer gaat. Uiteindelijk toch maar huiswaards gegaan, ik moet toch een keer douchen en eten. Ik heb overigens niet zo heel veel gehad, die cakejes vullen nogal. Nog even relaxen en dan weer een dutje doen. Morgen weer lekker schilderen, ga ik nog wat inhaal werkzaamheden verrichten.

2 juni 2014; Ogen in mijn achterhoofd

Nogal slaperig wakker geworden vanmorgen en het werd gedurende de dag niet heel veel beter. De dag begon bewolkt, de verf stond nog klaar. Ik zou dus zo kunnen beginnen. Maar ik besloot om rustig aan tedoen en nog even te relaxen met de WiFi bij de receptie. Om half 9 had ik wel zo'n beetje alles bekeken (nieuws, facebook, waarbenjij.nu) en was het toch echt tijd om te beginnen. Vandaag heb ik eigenlijk alleen met groen gewerkt, in elke tint mogelijk. Ik had de grote taak van het schilderen van de bladeren en gras op me genomen. Inmiddels is niet alleen mijn broek gekleurd, maar heeft na het fototoestel ook mijn telefoon wat verf op zich gekregen. Onder het verfen met grote moeite de kinderen bij mijn werk vandaan kunnen houden. Hoe vaak je ze ook vertelt dat ze nergens aan moeten zitten, ze luisteren gewoon niet. Dus uiteraard had een ik ein jongetje op een gegeven moment de verfkwast te pakken gekregen en begon vrolijk over mijn afgemaakte sun bear te schilderen. Ik kon hem nog wel stoppen voor ook de rest werd verpest, maar de beerzal ik over moeten doen. In de middag ben ik vergezeld door een opa die alle kinderen op sleeptouw nam en ze namens mij vertelde dat ze van mijn spullen moesten afblijven. Daartoe hoorde ook de muur. Van mij mogen ze er best aan zitten, maar wel pas nadat ik alles klaar heb. Nog steeds komen er vaak mensen langs om even te kijken naar hoe het vordert. In totaal heb ik vandaag er 6 uur aan gewerkt en ik begin eindelijk het gevoel te krijgen dat het ergens naar toe gaat. Na het werk even de handen wassen acht er het keukentje bij de receptie,. Zien we daar ineens een varaan lopen. Die had ik hier nou niet echt verwacht, gezien het feit dat ze zo schichtig rond mensrn zijn. Er snel een filmpje van gemaakt, want dit moet met de wereld gedeeld worden. Mijn vertrek werd nog verder uitgesteld door een hevige stortbui die losbarstte. Dat werd dus maar wachten. Maar dat wachten duurde zo lang dat toen er een busje kwam om 2 toeristen naar hun homestay te brengen in een dorp verderop, ik daar in mocht stappen en hebben ze mij thuis afgezet. Dat scheelt toch wel. Met dit natte weer worden mijn kleren niet meer droog gedurendede nacht. Lekker onder de douche, de verf van me afschrobben. Blijkt dat ik behalve de gebruikelijke verf op mijn handen en armen, ook verf op mijn gezicht en op mijn schouderblad. Hoe ik dat laatste daar heb gekregen is me een raadsel. Van Jai gehoord dat ik totdat ik zaterdag weer op huis aan ga, ik in mijn huidige homestau verblijf. Ik vind het prima, het voelt een beetje als een hotel. Morgen laatste dag schilderen en dan mijn rugzak inpakken, ik ga woensdag naar de schildpaddeneilanden. Echt iets om naar uit te kijken. Ondertussen zijn we een tweedeoging gestart om mijn schoenen droog te krijgen. Gistermiddag waren ze droog, maar vond ik dat de binnenkant nog iets kon hebben en liet ik ze buiten staan. Komt ef een bui overheen en ze ziin weer drijfnat. Vandaag maar weer in de zon gezet en toen het ging regenen ze nasr het droge verplaatst. Ze zijn nog niet helemaal droog, maar morgen gasn we het gewoon weer proberen. Ik moet en zal ze droog hrbben voorzaterdag. Ik ga niet met natte schoenen het vliegtuig in >:-(

3 juni 2014; De laatste loodjes

Vandaag was mijn allerlaatste werkdag hier en die zou ik gaan gebruiken oom de laatste dingen te verbeteren aan mijn muurschildering. Het brgint al lekker op te schieten. Ook vanmorgen voor het eerst wakker gemaakt door de wekker, ik was altijd eerder wakker. In alle rust me naar de receptie begeven. Kom ik daar, roept een van de meisjes me om naar haar toe te komen. Bij haar aangekomen blijkt dat ze een slow loris achter in de auto hebben zitten. Deze was verdwaald geraakt op een boerderij in de buurt en door de eigenaar gevangen. Daarna heeft hij de authoriteiten ingeschakeld en zo kwam het diertje bij ons terecht. De organisatie die het zou regelen was gelinkt aan mescot. Het beestje was helemaal gestrest en wilde absoluut zijn kooitje niet uit. Best wel zielig eigenlijk. Gelukkig wordt er nu voor hem gezorgd tot hij klaar is om weer terug te gaan naar het wild. We hebben hem liefkozend Otto genoemd, naar iemand van het personeel die de actie leidde. Nog even wat geinternet en een filmpje op facebook gezet en toen moest ik toch echt aan hef werk. Vandaag was echt zo'n dag van: wat moeg ik nog doen? De puntjes op de i zetten. Alle dieren bijwerken. Wat bomen afmaken. Een aantal bladeren doen die ik gisteren vergeten was. Niet heel erg inspirerend maar wel nuttig. Was het eindelijk lekker weer is het natuurlijk op mijn plekje niet te harden. Je staat weliswaar in de schaduw aar het zweet loopt overal naar beneden. Ook jeukte weer vanalles, dus ik heb nu behalve de plekken van gisteren ook verf in mijn haar gekregen. Niet heel praktisch. Wat me wel heel erg meeviel was dat de kinderen me met rust lieten. Het was heerlijk om eens niet lastig gevallen te worden. Tussen de middag was ik nog even mijn handen aan het wassen en zag ik alweer een varaan. Ik had geen camera bij me, dus ik heb maar toegekeken hoe hij daar rondwaggelde. Ook heb ik een mooi doosje gekocht dat gemaakt wordt van gedroogde palmbladeren die dan in elkaar worden gevlochten. Ik had net betaald toen ze me zei dat ze ook nog iets voor mij had. Ze had speciaal voor mij een armbandje in elkaar gezet. Echt heel lief. Maar dat hoor ik de laatste tijd wel meer. Dat de mensen het heel jammer vinden dat ik weer weg ga. Dan voel je je wel geliefd hier. Vanavond ga ik me voorbereiden op morgrn en overmorgen. Mijn tripje naar de schildpaddeneilanden zit er nu echt aan te komen. Ik heb er heel veel zin in en ben van plan veel foto's te maken. Eindelijk ga ik zwemmen rn lekker snorkelen. We zullen het meemaken. Wel vroeg eruit, want om half acht hier weg, je moet er wat voor over hebben. Nu zo lekker naar huis en dan onder de douch. Eten en dan slapen. Misschien zien we mijn imiterende gekko nog wel (hij probeert een slang nate doen), die in mijn kamer woont.