Wel internet, geen internet

14 mei 2014; Geslaagd voor mijn zadenspeurdiploma

Vandaag zijn we weer verder gegaan met het verzamelen van zaden. Ik kreeg twee nieuwe gidsen mee, want Brown had wat persoonlijke dingen af te handelen. Gelukkig waren dit wel praatgrage mensen. Al ging het bij een van hen met wat meer handen en voeten werk dan de ander. Hij was namenlijk bijna doof en deed alles met gebarentaal. Gelukkig hielden we het simpel en kwamen we er wel uit. Het was weer een 'fijn' warme dag. Hoge luchtvochtigheid en hoge temperaturen. Zeker in de ochtendwandeling heb ik echt afgezien. Ik was er even helemaal klaar mee toen we terug bij het Eco Camp waren. Maar de tocht had wel zijn vruchten, of moet ik zaden zeggen, afgeworpen. Veel verschillende soorten. Ik met mijn nieuwsgierigheid pakte op een gegeven moment een zaadje op, omdat ik wilde weten wat het was. Maar beide gidsen hadden het nog nooit eerder gevonden, al kon de gebarentaalman me wel vertellen wat het was. Ik voelde me heel speciaal dat ik de eerste was die hem gevonden had. Gedurende de hele toch aangevallen door bloedzuigers. Ze vonden mijn kleding kennelijk heel aanlokkelijk. Ik hou nu officieel echt niet van bloedzuigers, hoe vaak ze me hier ook vertellen dat ze niets doen. Lekker geluncht aan het meer en daarna nog een tijdje geluierd. Om twee uur begonnen aan de tweede tocht, ik zag er wel een beetje tegenop. Gelukkig viel het allemaal wel mee, we bleven op de route, wat het lopen zeer vergemakkelijkte. Toen we bij de loopbrug over een stuk moerasbrug kwamen, bleek dat we niet verder konden. Een dwergolifant was daar langs geweest en had de brug kapot gemaakt. Dan maar weer terug lopen. Op de terugweg weer overvallen door een regenbui. Ik vind het wat minder, maar voor de natuur is het goed. De mensen hier vrezen dat het El Niño gaat worden. Een heel erg droog seizoen. Dan kunnen er bosbranden ontstaan. Gelukkig in mijn regenjas en met mijn tas in de kanozak zijn we toch redelijk droog aangekomen. had alleen niet helemaal door dat de stoel waar ik op zat kleddernat was, dus mijn kont helemaal doorweekt. Gelukkig kon mijn broek zo even in de droger (ik vroeg om een waslijntje) en kon ik hem droger weer meenemen. Op naar mijn nieuwe homestay en dan morgenochted heerlijk rustig aan doen. Ik blijf lekker de hele dag in het dorp. Mijn hulp wordt dan in gezet in de Tree Nursery. De plek waar we de zaden planten en de nieuwe bomen kweken. Ik ben zeer benieuwd.

15 mei 2014; Makkelijk werk, moeilijke omstandigheden.

Vandaag begon rustig. Opstaan om 6 uur. Even een rondje door het dorp gedaan. En dan terug naar de familie voor het ontbijt. Simpel, maar wel lekker. Een liter thee erbij. Ik zal ze toch echt eens moeten leren dat ik zoveel niet op krijg. Om acht uur me maar eens gaan melden bij het hoofdgebouw van Mescot. Uiteraard heerst er nog steeds de sabbat en wordt het wel kwart over voor we weer verder gaan. Op naar de Tree Nursery. De plaats waar zaden geplant worden en bomen opgekweekt. De zon was ondertussen gaan schijnen en het was onaangenaam warm geworden. Gelukkig voor ons staat er een enorme mangoboom in het midden van de nursery , waardoor we de hele ochtend in de schaduw konden zitten. Maar ook daar was het nog flink zweten. De ochtend werd gevuld (pun intended) door het vullen (haha) van plastic zakjes met aarde. Niet heel moeilijk werk, maar wel heel tijdrovend. Het moet allemaal met de hand en het komt nogal precies. Na twee en een half uur ploeteren hadden we er zo'n 70 gedaan. Gelukkig was dat ons quota. Het verlossende woord kwam; we hadden een pauze van 3 uur. Om 2 uur zouden we verder gaan. Druipend van het zweet en hongerig van het werk maar naar huis gegaan, waar al gauw een lunch voor me stond. Een beetje te pittig naar mijn smaak, maar ik had dusdanig trek dat ik het gewoon opgegeten heb. De limonade die ze me erbij gaven was wel heel apart en smaakte zeer sterk naar kauwgomballen. Nou ruikt er in dit huis wel meer naar kauwgomballen ;-p. Lekker even op bed gelegen en om 1 uur eens naar het hoofdgebouw gegaan. Daar hebben ze namenlijk de WiFi. Omdat de beste verbiding en de beste airco in het kantoortje zit, ben ik daar maar gaan zitten. Op een gegeven moment zaten we met z'n vijven op elkaar gepakt naar One Republic te luisteren via mijn telefoon. En allemaal luidkeels mee zingen natuurlijk. Het was erg gezellig, maar er moest weer gewerkt worden, dus ik melde me weer bij mijn slechthorende gids en zijn we terug naar de nursery gegaan. Ondertussen was de zon nog heter geworden en zag ik een beetje tegen het middagwerk op. Het viel gelukig nog mee, alles werd naar de schaduw verplaatst en ik werd op een stoel geplaatst en aan het planten van de kiemplantjes gezet. Na mijn opmerking over een iets ergonomischer houding werd er een soort tafel gecreëerd waar ik aan kon werken. Ondertussen leefde mijn gids zich uit met mijn camera. Hij is geen professionele fotograaf, maar ik heb zijn eigen foto's gezien en hij kan het wel, dus ik vertrouwde hem er wel mee toe. En ik moet zeggen, ik heb ze terug gekeken en er zitten zeker leuke tussen. Toen ik klaar was met het planten van de plantjes, ging er nog een stokje bij; met de naam van de plant en mijn naam, want ze willen graag laten zien dat een vrijwilliger ze heeft geplant. Ik vind het allemaal wel best. Als allerlaatste nog even twee nieuwe bakken met zaadjes gepland en er een soort kasje van gemaakt. Volgens mijn gids komen er in vijf dagen plantjes uit. We zullen het gaan zien. Of niet, want over vijf dagen is het dinsdag en dan heb ik vrij. Dus al met al niet heel moeilijk werk, maar de omstandigheden maakten het er niet makkelijker op. Nu straks lekker eten en dan morgen weer een nieuwe dag, als het goed is met Brown, maar ik heb nog niemand gesproken die mij een duidelijk antwoord kan geven over wat nou morgen de bedoeling is. we zullen het allemaal wel gaan meemaken.

16 mei 2014; Ik voel me nutteloos

Na een hele nacht regen was het vanochtend eindelijk droog geworden. Werd ik eens een keer niet voor 6 uur wakker. Ze hadden de luiken dicht gedaan en daardoor had ik niet door dat het al licht was. Voor de zekerheid mijn tas ingepakt, ik wist namenlijk nog steeds niet waar ik naar toe zou gaan vandaag. Ontbeten en toen maar eens richting de rivier gelopen. Bij het hoofdgebouw was nog haast niemand. Dat betekende dus maar wachten. Uiteindelijk om kwart voor negen, drie kwartie later dan afgesproken, kwam er iemand aan wie ik kon vragen wat ik moest doen. Jai was heel verbaast dat er geen duidelijkheid was en ging maar eens rondbellen. Bleek dat al zijn personeel er vandoor waren gegaan. Blijkbaar waren ze even vergeten dat ik er ook nog was. Nog maar even rondgevraagd en toen een klusje voor me gevonden. Ik zou vandaag gaan 'landscapen'. Stel je er niet heel erg veel van voor. Veel snoeien van de bloeiende struiken. Deze worden vervolgens geplant om nieuwe bloemenstruiken te kweken. Dit alles om het dorp te verfraaien. Lekker klooien in de nursery dus. Om half twaalf lekker al weer pauze en dus aan de lunch. Uiteraard weer rijst, maar met gebakken ei en gebakken ardappels en kool in sojasaus. Een fles ijskoud water erbij en ik at weer lekker. Toen maar even naar het kantoortje gegaan, want ik wilde mijn tripjes toch echt geregeld krijgen. Even met Jai gesproken en hij vertelde me dat ik op maandag wel naar de turtle islands kan gaan en dan dinsdag terugkomen en op de weg terug naar sepilok orang oetang opvang gaan. Daar de ochtendvoedering meemaken en dan nog een trip maken door de mangrove bossen. Tegen het eind van de middag op dinsdag ben ik dan weer terug. Ik kan zelfs een chauffeur geregeld krijgen. Dit moet ik later nog wel even overleggen met Abi of Zaza, maar er zit schot in. Voor morgen is mijn tripje wel geregeld. Dan ga ik om 7 uur met Jai mee naar het oogstfestival 's avonds. Ik krijg zelfs speciale kleding. Wordt vast wel leuk. Om 2 uur me weer netjes bij de nursery gemeld, maarer was niemand. Uiteindelijk komt mijn gids een uur later aanzetten. Zijn motor was onderweg kapot gegaan en daarom was hij zo laat. Toen toch maar begonnen aan de taak van die middag. De bedoeling was om een lading kratten klaar te maken en uiteindelijk een stapel van 1600 kiemplantjes te krijgen. In 1 krat gaan er 25, dus dat houdt in dat je 64 kratten nodig hebt. Zoveel zijn er niet. We hebben bij 400 planten moeten stoppen, want meer kratten waren er niet beschikbaar. Wie er op zo'n idioot idee is gekomen weet ik niet. Maar besloten om er om vier uur mee op te houden, de lucht begon al aardig te betrekken. Nog weer snel naar het kantoor gegaan en daar nog weer heel lang moeten wachten. Gelukkig nog even met papa en mama gebabbeld via de telefoon. De WiFi ligt er hier nog steeds uit en ook de kabeltelefoon doet het niet. Er schijnt tijdens het onweer vannacht een boom op de kabels gevallen te zijn. Uiteindelijk kon Jai me vertellenwat ik morgen ga doen. Dat is verrassend weinig. Ik krijg de dag vrij van Mescot om met ze mee te gaan naar het oogstfestival. Eerst zou ik dus alleen 's avonds gaan, maar nu de hele dag. Ook hadden ze al een poging gedaan om mijn reserveringen rond te krijgen voor maandag en dinsdag, maar vanwege de WiFi lukt dat dus nog niet. Dat wordt nog afwachten. Anders dan draai ik het programma gewoon wat om en ga ik niet volgende week, maar deze week al overnachten in het Eco Camp. Dat is ook leuk en een stuk eenvoudiger om te regelen. Nu zo maar eens eten en dan mijn tas inpakken voor morgen, ik heb er wel zin in.

's Avonds 16 mei 2014; Remember the dead

Ik werd door een familie in het dorp uitgenodigd om een ceremonie voor de overledenen mee te maken. Daarbij vieren ze dat ze de mensen die ze verloren hebben niet vergeten zijn, maar altijd zullen herinneren. Dit is 1 maal per jaar en het hele dorp komt dan bij elkaar. Elk jaar wordt het bij een andere familie gevierd. Er is veel zoet voedsel, er wordt gebeden, gepraat en gegeten. Ik werd eerst in een traditioneel kostuum gehezen. Hij was een beetje te groot, maar wel helemaal in de juiste kleur; oranje. Bij aankomst in het huis werd ik meteen naar de keuken gedirigeerd om de vrouw des huizes te ontmoeten. Daar waren ze al druk bezig met het voorbereiden van de borden met hapjes. Llerlei zoetigheden. Helaas ook heel veel insecten die op het licht afkwamen, tegen de lamp vlogen en ter aarde stort; voornamelijk op de mensen die er onder zaten. Zo ben ik nog aangevallen door een enorme mot, kevertjes en kakkerlakken. Rond vhet moment van beginnen wordt iedereen naar de woonkamer gedirigeerd, blijkt dat ik per ongeluk tussen de mannen zit. Nou ja, maakte op dat moment niet zo heel veel uit. Voor de kinderen daar was ik echt een attractie, veel foto's maken uiteraard. Na de eerste maaltijd moest er gebeeden worden en ben ik bij de vrouwen gaan zitten. Het duurde al met al nog best een hele tijd voor ze klaar waren. Daarna was het tijd voor de hoofdmaaltijd. Geen bestek, dus lekker kliederen met je handen. Ik snap echt niet hoe ze het zo makkelijk naar binnen krijgen. De helf ging er bij mij nog weer naast. Ik besloot maar even op de vegetarische tour te gaan en alleen groente te eten, want zo hel veel zin in het vlees wat er lag had ol nou ook weer niet. Na het eten nog wat water en toen was het plots afgelopen en ginmg iedereen weer weg. Zo langzaam als de opbouw was, zo snel was iedereen er weer klaar mee.

17 mei 2014; Het oogstfestival

Vandaag geen werk. Ik heb van Zaza een vrije dag gekregen om het oogstfestival mee te maken. Vroeg opstaan want ik moest al om 7 uur klaar staan. Uiteindelijk bleken we pas om 9 uur weg te gaan. Wel jammer, want dan had ik iets rustiger aan kunnen doen. Eerst met een vol busje naar de zaterdagmarkt gegaan. Daar uitgebreid rondgeleidt en wat lokale snacks geprobeerd. Zolang je uit de zon bleef was het prima te harden. Samen met de danseressen nog uitgebreidt bij de telefoonhoesje staan kijken, maar ik heb er geen gekocht. Daarna even terug naar het resthouse voor wat nodige koelte. Daar werd ook omgekleed, want er zou vanmiddag gedanst worden. Een traditionele dans uit de streek. Lunch gekregen, maar die was mij toch iets te pittig. De vis die erbij zat was wel lekker. Lekker gerelexed in de airco. Om 1 uur weer terug naar het festival gebeuren. Er werden wedstrijden gehouden; trek een wagen uit een kuil en armpje drukken. Om twee uur begon de muziek in de grote hal. Een competitie van zangers en zangeressen die in de lokale taal zongen. Die is totaal anders dan het Maleis. Jammer genoeg waren de boxen niet helemaal lekker aangesloten en was het niet altijd even mooi. Voornamelijk hard en schel. Tussendoor waren de optredens van de Mescot-leden. Ik heb er zowel filmpjes als foto's van gemaakt. Na drie uur daar te hebben rondgehangen alles weer opgepakt en teruggereden naar de resthouse om daar even een douche te nemen. Heerlijk om weer even schoon haar te hebben. Even avondeten, jammer genoeg hetzelfde als de lunch, dus voor mij echt te pittig. Omkleden in traditionele kledin; deze keer zwart met goud, en we konden op weg naar het avondprogramma. Dat hield in; een schoonheidswedstrijd van vrouwen in traditionele kleding. Ze moesten in de lokale taal kunnen spreken, een gestelde vraag intelligent beantwoorden en er natuurlijk mooi uit zien. Samen met Brown heb ik ze goed onder de loep genomen en besloten dat de winnares misschien wel gewonnen had, maar niet onze favouriet was. Om half elf was het zo'n beetje allemal afgelopen en toen moesten we nog naar huis. Nog voor we het busje konden bereiken, moest ik uiteraard nog met verscheidene mensen op de foto. Een niet-local in traditionele kleding is natuurlijk erg speciaal. Ik ben zelfs met de politie op de foto geweest. Uiteindelijk om 12 uur i het dorp terug en om half 1 in bed. Ik was kapot. Morgen gelukkig een half uurtje later beginnen. Ja, ja, ik krijg er een half uurtje bij.