22 uur van Sandakan tot Amsterdam

Vandaag was het dan toch zover. Ik zou naar huis vertrekken. Na het opstaan de laatste dingen in mijn tas gepropt (hij was uiteindelijk wel iets voller dan eerst gedacht). Rustig ontbeten en toen maar eens naar de jetty gelopen. Maar nog voor ik daar aangekomen was, werd ik al weer naar het huis van mijn favoriete familie geroepen. Ze vonden het heel jammer dat ik weg ging. Ik moest absoluut foto’s en brieven sturen, ik heb tenslotte het adres mee gekregen. Ook was de vader ’s ochtends met zijn motor naar de winkel gestuurd om voor mij wat henna op te halen. Ze hadden het wel beloofd, maar het is altijd even afwachten hoe het loopt. En zo kwam ik een uur later dan gepland bij de jetty aan. Gaf niet, ik had nog wel tijd. Nog snel even de WiFi opgestart en mijn laatste verslag op internet gezet, dan hebben ze wat te lezen in Nederland. Iets later dan de planning was (10 minuten) begon dan toch mijn kleine ‘afscheidsfeestje’. Het stelde niet heel veel voor. Ik werd door een aantal mensen waar ik mee heb samen gewerkt, toegesproken. Bedankt uiteraard voor het meewerken aan het programma. We hebben het niet heel uitgebreidt gemaakt, er moest tenslotte ook nog even koffie gedronken worden en wat gebakken banaan naar binnen worden gewerkt. Ik kreeg van het meisje uit het winkeltje nog een tasje met wat aandenkens mee; een t-shirt van Mescot en een zelfgemaakt armbandje met Sabah erop. Echt leuk voor mijn verzameling, maar waar ga ik dat nou weer instoppen.
Om 20 over 10, 20 minuten te laat, vertrokken we dan toch met een minibusje richting Sandakan. Zoals wel meer ritten die kant uit, was het ook deze keer een drama. Alle hobbels in de weg, wegwerkzaamheden en vrachtwagens helpen niet om het tempo erin te houden. Ik moest en zou voor 13.00 uur op het vliegveld zijn, anders kon ik mijn ruimbagage niet inchecken. Gelukkig was ik nog op tijd, om half 1 kon ik mijn bagage achterlaten en met mijn boardingpass door de douande gaan.
Daar was het nog wel knap lang wachten in een hele warme ruimte. Waar de enige verkoeling kwam van een aantal opgestelde ventilatoren. Iedereen zit ook zomaar door elkaar heen. Volgens mij moesten er 3 vluchten rond dezelfde tijd vertrekken, het omroepsysteem was niet te verstaan zo slecht en toen we moesten vertrekken was het niet echt heel duidelijk waar we nou eigenlijk heen moesten. Maar ik heb vaker gevlogen, dus uiteindelijk bevond ik mij dan toch in het juiste vliegtuig, op weg naar KL.

Na een rustige vlucht, met iets beter eten dan de vorige keer, aangekomen op KLIA. Daar eerst maar eens gezien waar ik heen moest en daarna besloten op zoek te gaan naar het bordspel wat ik nog steeds zocht. Ik had tenslotte 7 uur over voor mijn volgende vlucht zou gaan. Ik heb wel 4 keer alle winkels bekeken tot ik het eindelijk vond. Onder een paar andere dingen verstopt. Maar ze hadden het wel. Ook nog even een souvenirtje gescoord voor mama en daarna maar eens op zoek gegaan naar wat eten. Het werd de Burger King. Lekker een Whopper.
Uiteindelijk na 6 uur op het vliegveld te hebben rondgehangen mochten we eindelijk het vliegtuig in. Leek het met de passagiers eerst nog wel mee te vallen, bleek uiteindelijk het hele vliegtuig vol te zitten. Ik heb het geprobeerd, maar erg veel heb ik niet geslapen. Slapen, eten, naar de wc en wat muziek luisteren; zo kom je de laatste 12 uur wel door.

Om half 7 in de morgen landden we op Schiphol, eindelijk weer thuis. Meteen maar even een smsje naar mama gestuurd om te vertellen dat ik veilig was geland. Na heel lang wachten in het vliegtuig (het nadeel van achterin zitten), en daarna vlot doorlopen op de luchthaven me maar naar de bagagehal begeven. Hoewel de bagage er al zowat aankwam moest en zou ik eerst naar de wc. Daarna papa en mama opgezocht en via een speciale telefoon bij het raam nog snel even gepraat. Papa moest uiteraard nog even wat foto’s van me maken. Rugzak van de band halen, die nog redelijk snel kwam en dan met al mijn zooi naar buiten. Het werd nog bijna emotioneel.

Het eerste wat we hebben gedaan na aankomst, is bij een cafeetje in de aankomsthal een kop koffie en een broodje eten. Na een ontbijt om 4 uur ’s ochtends heb je wel weer trek om 8 uur. Uiterard al weer veel verteld, dingen die niet in verslagen stonden of ik later nog weer bedacht. Het was geweldig op Borneo, maar ik ben toch weer blij in Nederland te zijn.