De temperaturen blijven stijgen

28 mei 2014; Heerlijk, die rust

Vandaag lekker een vrije dag. Maar eens begonnen met rustg opstaan en mijn was bij elkaar zoeken. Ik had niet veel schoons mer over, dus even een wasje draaien, leek mij een goed idee. Bij het kantoor wisten ze me wel te helpen en anderhalf uur later hing alles lekker in de zon te drogen. De temperaturen hier beginnen steeds meer te stijgen. Het is overdag 34 graden, maar de gevoelstemperatuur ligt rond de 42-43 graden. Niet echt lekker weer om buiten te zijn. Laat staan om te werken. Na de lunch, die ik bij het centrum had moeten eten, maar gewoon in de homestay heb gegeten, hebben ze mij een typisch Maleisisch bordspel geleerd. Et heet congkak. Hierbij heb je een grote plank waarin aan elke kant twee grote bakjes zijn en daar tussenin twee rijen met elk 6 bakjes. Je vult de kleine bakjes met stenen of knikkers (of iets dergelijks) en dan is het de bedoeling om deze zo te verplaatsen dat wanneer alle stenen in de grote bakken liggen er in die van jouw het meeste zijn. Ik heb nu drie keer gespeeld en al twee keer gewonnen. Ik wil dat ook als souvenir gaan kopen volgende week, wanneer ik een paar uurtjes in Sandakan ben. Om twee uur vertrokken met de boot naar het Eco Camp, daar zal ik de nacht gaan doorbrengen. Ik slaap in een van de cabins, met uitziht op het meer. Ik ben bij aankomst eerst maar ees gaan liggen. Het was zo verschrikkelijk zweterig. Tegen vieren kwam ik er weer uit, want we zouden gaan visen. Ik ben het trappetje nog niet af of een varaan van 60 cm schiet voor mij door de bosjes. Met enige moeite en vanuit een moeilijke hoek toch nog wat foto's weten te maken. Wel gaaf natuurlijk. Het vissen ging iets minder voortvarend. Et aas werd door kleinere visjes opgegetenm waardoor er niets meer overbleef voor de grotere. Maar, het is me wel gelukt om een klein visje te vangen. Hij was maar 5 cm, dus geen enorme vangst, maar goed genoeg om als aas te dienen. Kennelijk had dat de andere vissen afgeschrikt, want er beet niks meer. Toen het donker werd en de olielampen aangingen, heb ik het maar opgegeven. Lekker gegeten. Met echt goeie vis, weer een andere soort dan ik altijd in het dorp krijg. Knapperig gebakken. Na het eten me klaar gemaakt voor de nachtwandeling. We wilden nog wat beestje spotten. Al op het deck van het Eco camp was het raak, een enorme uil had zich neergezet op de rand. Heel voorzichtig, voetje voor voetje er naar toe gelopen en hem uiteindelijk prachtig eropgezet. Het kon natuurlijk scherper, maar hij is in ieder geval herkenbaar. Toen echt op weg. Erg veel grote dieren ebben we niet gezien. Twee verschillende soorten schorpioenen; een met lange en een met korte staart. Een klein kikkertje. Lintenbug; die beestje met een enorme hoorn op de kop. Ik heb intussen geleerd dat wanneer je de hoorn afsneidt en je het beestje in leven houdt, niet aan de vleugels komt, hij toch nooit meer zal vliegen. en een wandelende tak die nog niet geslaagd was voor zijn camoeflage diploma. Aner je dan zo terug loopt, merk je pas hoe donker alles is. Ven het licht uit toen en je zie helemaal niks meer. Zo lekker mijn huisje in en dan een dutje doen. Morgen om half acht eruit voor mijn ontbijt. En dan zien we wel weer hoe we de tweede vrije dag invullen.

29 mei 2014; Grotten en hitte

Vandaag maar eens rustig wakker geworden. Geluisterd naar de geluiden van het regenwoud om mij heen. Vannacht wat moeilijk is slaap gekomen, omdat ik bij elk geluidje rechtop in mijn huisje zat. En maar hopen dat er niets naar binnen zou komen. Kennelijk uiteindelijk wel geslapen, maar echt wakker was ik niet vanochtend. Een kop thee gepakt en op het bovendek gaan zitten. Uitkijken over het meer, waar een dunne mist overheen hing, wat het een beetje een magisch gevoel gaf. Nog een paar artestiek verantwoorde foto's gemaakt van mijn theekopje en toen maar eens mijn spullen bij elkaar pakken. Rond half 9 de boot ingestapt en terug naar het dorp gevaren. Ik had nog een lekkere vrije dag voor me. Daar eerst nog even geinternet, waarna ik voor de lunch naar de homestay ben gegaan. Hoewel het de eerste uren van de ochtend niet eens zo heel heet waren, werd het al snel niet te harden, op het moment dat de zon doorbreekt. De gevoelstemperaturen liggen nog steeds rond de veertig graden. Toch maar weer naar het kantoor gegaan, de temperatuur is daar niet zo erg. Ook even geïnformeerd naar wat ik de komende dagen ga doen. Jai begon met vertellen dat ik 2 dagen trail maintenance zou doen en dan weer conservation werk. Als een soort reflex reactie gooide ik eruit dat ik dat al 3 weken gedaan heb. Kennelijk werkte dat, want er werd ter plekke iets anders bedacht. Ik zou morgen trail maintenance doen en dan zaterdag en zondag werken aan het opknappen van een muurschildering in het dorp. Ik ben maar even gaan kijken, en het is echt een ramp. De kleuren zijn niet alleen vervaagd, de afbeelding zelf zijn ook van een zeer slechte kwaliteit. Een dier waarvan ik dacht dat het een nijlpaard was, bleek een wild zwijn te zijn. Nou ja, ik heb opgegeven welke verf en kwasten ik nodig zal hebben en we zien wel hoe vr ik ga komen. Om drie uur werd ik weer door Jeff opgehaald, want we zouden een aantal kalksteengrotten gaan bekijken in de buurt. Deze werden 600 tot 900 jaar geleden gebruikt als graven en de grafkisten zijn daan nog te bezichtigen. Ze zijn van hout en gegraveerd met verschillende dieren; buffel, slang, krokodil, varens. Ook leefden er in die grotten een enorme kolonie vleermuizen. Ze zijn niet heel groot en ze doen niet zo veel behalve er rondhangen. Het stonk er wel heel erg. Gelukkig hoef ik daar niet te blijven. Bij terugkomst nog even met papa en mama geskyped en daarna terug naar de homestay. Daar nog een aantal potjes congkak gespeeld voor dat we gingen eten. Na het eten nog gezellig bij elkaar gezeten en mijn woordenboekje aangevuld. Ook heb ik het recept voor bananen cake gekregen. Dan kan ik hrt thuis gaan uitproberen. Om half tien eens naar mijn bed gegaan. Ik was best wel stuk. Het weer maakt je hier heel sloom. Morgen dus nog weer werken en dan homestays veranderen. We zullen het allemaal gaan zien.

30 mei 2014; Zweet en regen

Vandaag weer aan het werk en beginnen aan mijn laatste week hier. Het is al met al best snel gegaan. Toch heb ik ook wel weer zin om naar huis te gaan. Ik heb zoveel te vertellen. Veel foto's om te laten zien. Maar eerst nog even 5 dagen werken en 2 dagen genieten en 1 dag afscheid nemen. Vandaag zouden Jeff en ik onsweer bezig houden met trail maintenance. Dit keer zouden we echter naar het eco camp gaan en van daaruit werken. Dat leek me wel wat en toen Jeff me vertelde dat het allemaal niet zo moeilijk zoi worden, begon ik er wel zin in te krijgen. Uiteraard vertrokken we een uur later dan de bedoeling was, zo gaat dat nou eenmaal hier. In een nogal aftands bootje zijn we vertrokken. Zelfs op het water kon je voelen dat het al flink warm aan het worden was. Gelukkig zou onze dag volledig in de schaduw zijn. aangekomen meteen doorgelopen om onze spullen te parkere n. Gewapend met een machette elk zijn we het bos ingegaan. De paden waren iets duidelijker dan de vorige keer, maar al met al moest er toch nog flink wat gehakt en geslagen worden. Ik deed mijn uiterste best en naarmate de dag vorderde werd ik er dan ook daadwerkelijk beter in. Ik denk dat ik de techniek redelijk onder de knie heb. Het is een uitstekende manier om opgekropte frustratie eruit te gooien en je voelt je echt heel wat als je met zo'n ding rondloopt. Maar...veiligheid voor alles. Uiteindelijk hebben we vier routes verbeterd. Twee in de ochtend en twee in de middag. Tussen de middag, in onze pauze heb ik nog kennisgemaakt met de beroemde Martin. Hij is de Australiër die hier geholpen heeft het hele eco programma op te zetten. Hij kwam met zijn 2 kinderen langs. En dan zul je net zien. Op het moment dat we weg wilden gaan brak er een enorme hoosbui los. Dat betekend dus regenjas aan, kanozak om de rugzak en gewoon de boot in. Het mag dan nog zo warm zijn hier, de regen voelde aan als hagel. Bij aankomst op de pier bleek dat ze de boel al hadden afgesloten, wat inhoud dat de plank die de oever met het ponton verbind al was weggehaald en we door het water moesten waden. Zo was ik niet alleen van de regen nat, maar ben ik ook tot mijn knieën de Kinabatan rivier in gegaan. Bij het centrum even van kleding gewisseld. Het enige wat nog redelijk droog was, was mijn bh. Gewacht tot de regen iets minder tekeer ging en toen toch maar naar de homestay gelopen. Weer een nieuwe. Het verschil in luxe met de laatste is zeker te merken. Ik heb een relstief grote kamer. Een tafel en een stoel. Een nachtkastje. Ventilator met meerdere standen en wel fijn: een stopcontact voor de oplader zonder dat ik eerst het licht uit moet doen of allerlei stekkers moet verwisselen. Ook is er een speciale was veranda. Daar kon ik mijn zeiknatte kleren mooi te drogen hangen. Dat zal nog wel even duren, want het is zo vochtig dat hrt allemaal nogal duurt. Relaxed en daarna gegeten. Nog even met de kinderen Naruto gekeken. Toen kreeg ik van de vrouw des huizes traditionele kleren overhandigd, want ik was uitgenodigd om de culturele avond bij te wonen. Er was een groep vrijwilligers uit Engeland op bezoek, die hier een week lang meehelpen en voor hen werd het georganiseerd. Maar omdat ik er ook was en het voor mij misschien ook wel leuk zou zijn, werd ik ook uitgenodigd. Het werd ook heel leuk. Eerst elkaar bewonderd en men kwam tot de conclusie dat ik toch het meeste geluk had gehad met mijn kostuum. Voor mij was deze donker paarse ook wel de mooiste uit de serie. Daarna allemaal gaan zitten en kon de show bebinnen. Veel van dedansen had ik al eerder gezien. Op het oogstfestival, tijdens de Environmental education en gewoon met oefenen. Maar het is toch weer leuk om het als echt publiek te zien. Veel foto's maken uiteraard. Daarna mochten er nog wat proberen om op de instrumenten te spelen. Het duurde even, maar zolang het in een matig tempo ging, ging het goed. Bij de toegift waren we natuurlijk allemaal de klos en moesten we meedansen. Echt wel leuk om te doen. Nog wat koffie toe en even nakletsen. Ik heb beloofd om ze morgen te komen uitzwaaien. Daarna maar weer terug lopen, het was al weer zowat 10 uur en ik hoopte maar dat de deur nog open was. Ik zou het niet leuk vinden om de mensen wakker moeten te maken omdat ik er weer in wil. Gelukkig was de heer des huizes nog op en ik kon zo naar binnen. Morgen gaan we een begin maken aan het opknappen van de muurschildering op het schooltje. Ik zal voor en na foto's maken, zodat het verschil gezien kan worden.