Ups and downs

21 mei 2014; I am not having a good day

Niet echt best geslapen vannacht. Het bleef maar regenen en het lawaai was nog steeds oorverdovend. En op de momenten dat het eindelijk droog was begonnen de honden luidkeels te blaffen. Nou ja, me weer vrolijk op tijd gemeld bij het centrum om aan de dag te beginnen. Maar daar begon het natuurlijk al. Ik was de helf van de spullen vergeten die ik die dag nodig had, dus ik bleef maar op en neer lopen. Om half negen naar de Tree Nursery gestuurd om daar de nieuwe boompjes op te halen, we gaan vandaag weer bomen planten. Niet dat ik een grote hulp was, ik stond er een beetje bij en keek er naar. Wel heb ik geholpen met het uit de boom slaan van mango's voor de lunch. Lekker met de boompjes op weg naar het laatste stuk van de plantage. Bij de opstap plek aangekomen ging het al weer mis. Ik stapte verkeerd, en zonk tot mijn enkels in de modder. Daarna kwam ik nauwelijks de oever op en bleef ik wegglijden. Op het moment dat ik boven was, zag ik eruit alsof ik al de hele dag gewerkt had, maar ik had nog geen boom aangeraakt. Helpen met de kratten naar boven brengen, was ook al een hele opgave. De boom waar we opstonden was niet al te breed en ik gleed er tot drie maal toe vanaf. Op dat moment kon ik er al niet echt meer om lachen. Het was gelukkig niet zo warm als zondag, maar het was desalniettemin toch nog best zwaar. Rond de tijd dat we klaar waren met dat stuk en we gingen eten had ik het helemaal gehad. Ik had me gesneden en het deed best zeer en ik had ook niet zo veel trek. En steeds maar denken dat we zo naar huis konden, want ze zeiden dat ze klaar waren. Bleek er nog aan de andere kant van de plantage heel veel bomen geplant moesten worden. Dus allemaal die kant op gesjokt. De zon begon lekker te branden. Dus met enige frisse tegezin me weer aan het werk gezet. Maar wanneer je dan weer klaar bent, voelt het wel goed. Je hebt een voldaan gevoel. Wat niet zo lekker voelde waren mijn armen. Die waren al eerder een beetje verbrand en ondanks de zonnebrandcreme as ik nog verder verkleurd. Rood wel te verstaan. Ze voelen ook een beetje warm aan. Mijn handen daarentegen beginnen iets van een bruine kleur te tonen. Terug bij het dorp ben ik direct naar de homestay gegaan. Een douche nemen, want het zand moest en zou er af gaan. Ik voelde me een stuk beter. Lekker kopje thee gekregen en op de veranda in de wind gezeten. Na de thee naar het kantoor om nog even met papa en mama te skypen. Mijn slechte gevoel van me afgepraat. Ik voelde me wel veel beter. Weer teruggelopen naar huis waar het al bijna etenstijd was. Hoewel ik nog wel aanbood om te helpen opruimen, was dat absoluut niet de bedoeling. Ik was een gast en hoefde natuurlijk niets te doen. na het eten nog met de kinderen en het meisje gekaart. Snap gespeeld. Ik werd er steeds beter in, maar winnen is me nog te hoog gegrepen. Morgen weer vroeg eruit, we gaan bomen planten 'yeej' T__T. Ik hoop dat het allemaal wat beter gaat dan vandaag.

22 mei 2014; IJslollies en kaarten

Vanochtend opgestaan met de maanddagochten blues, hoewel het al donderdag is. Ik had zo weinig zin in het planten dan de bomen dat ik me er niet toe kon zetten om erg vrolijk te doen. Gelukkig trok dit wat bij naarmate we verder met de boot kwamen. Op nar dezelfde plantage als gisteren. De opstap op de oever was al een heel stuk eenvoudiger dan gisteren, dus dat ging goed. Boven aangekomen was het wel bloedheet. Het was half tien in de ochtend, ik had nog niets gedaan en het zweet brak me overal uit. De spullen naar de overkant verplaatst en daar in de schaduw van een paar palmbomen ons kampje opgeslagen. Insmeren met zonnebrandcreme, een flinke teug water, hoed op en gaan. Met de handschoenen die ik te leen had gekregen kreeg ik de zakjes niet goed meer open. Dus dan maar een team gevormd met een van de dames. Zij sneed met haar machette de zakjes los en ik zette de boompjes vervolgens in de grond. Dit werkte zo goed dat we sneller werkten dan individuele planters. Om de zoveel tijd even terug om wat water te halen. Tussendoor ook nog een ijslollie verorberd. Het had een heel apart smaakje, maar niet heel slecht. Tegen de tijd dat we klaar waren voor de lunch kwamen ze ons vertellen dat we nog vier kratten, dus 140 boompjes te gaan hadden. We waren begonnen met 17 kratten. Dat zou dus een korte middag worden. Ik had wel trek gekregen van al het werk en de lunch die ik mee had ging er wel in; rijst, groente (uit, wortels en zure mango) en een aantal worstjes. Als toetje nog twee ijslollies naar binnen gewerkt, ik wilde perse alle drie de smaken eens proberen. Ik denk dat ik ondanks de kleur, de knalroze het lekkerste vond. Geen idee waar het naar smaakte, maar het was wel lekker. Na de lunch er nog even hard tegenaan, al werd het vanwege de warmte in de zon er niet makkelijker op. Vlot alles in de boot laden en met een speedboot snelheid over de Kinabatangan terug naar het dorp. Er begonnen zich donkere wolken samen te pakken boven het pasgeplante bos. We waren nog met terug, of het begon daadwerkelijk te regen. Lekker, eindelijk wat afkoeling. Snel onder de 'emmer met water'. Heerlijk de rest van de middag gerelaxed. Nog wat snoepjes gehaald bij het winkeltje. Die overigens ondertussen ook al wer bijna op zijn. Ustig in mijn boek gelezen en natuurlijk net op het moment dat het spannend wordt geroepen worden voor het eten. Is niet erg, ik had wel trek. Het nog even over het Nederlandse menu gehad en over de Dutch pancakes. Mijn avond afgelosten met een uitgebreide sessie kaarten. Ik heb al veel nieuwe spelletjes erij geleerd. Ook nog aangevallen door een gekko. Nou ja, hij deed niet zo veel, hij dacht alleen dat ik de muur was. Ik had het niet eens door, tot ze histerisch begonnen te roepen dat er iets op mij zat. Morgen een rustiger dagje. Geen bomen planten, maar lekker in de tree nursery werken. We zullen het gaan zien.

23 mei 2014; Dit voelt niet zo goed

Vandaag dus lekker geen bomen planten, heerlijk. Jammer genoeg stond ik al op met een wat onprettig gevoel. Ik heb me er overheen gezet en ben gewoon aan het werk gegaan. Ik moest me om 8 uur melden bij de teree nursery, daar zou ik helpen bij wat dagelijkse bezigheden. Het dametje wat me zou begeleidden kwam niet veel later aangehobbeld. We zijn begonnen met het bij elkaar zoeken en verplaatsen van alle lege zandpotjes. Hieruit waren geen boompjes onstaan en konden opnieuw worden gebruikt. Rustig werk. Toen alle 250 op z'n plek stonden, werd het tijd om er ook iets in te doen. In elk van de 250 potjes moest een kiemplantje. Dat is nog een heel werk als je in een niet-ergonomische houding zit te werken. Blijkbaar hadden ze me wat langzamer ingeschat, want toen ik om kwart over 10 me meldde, dat alles erin stond, had ze even geen werk voor me. Nou ja, dan begint mijn pauze toch wat eerder. Terug in de homestay wat gegeten en er toen bij gaan liggen, want mijn maag vond alles niet zo leuk en het was weer niet lekker warm. Om twee uur toch maar weer naar het werk gegaan. Nog meer potjes verplaatsen. Nu ook boompjes verplaatsen om wat orde en ruimte te scheppen. Rond 3 uur brak er een stortbui los, wat het einde van de dag inluidde. Ik vond het wel best, voelde me toch niet zo geweldig. Terug gegaan naar het centrum, voor wat broodnodige koelte. Daar met Jai gesproken, die me vertelde dat als ik me morgen nog zo voelde, ik beter de dag vrij kon nemen. Dat leek mij wel wat. Ik denk niet dat het verstandig is om nog een dag in de brandende zon bomen te planten. Terug bij de homestay, heel lang zitten lezen. Wat ORS gehad, asperine. Veel water naast mijn bed. Uiteindelijk toch besloten om wat avond te eten. Al is het alleen om wat binnen te krijgen. Rijst, paar worstjes en een groentemix. Later kwam Jai nog even langs om te vragen of alles goed ging. Uitgelegd dat ik wat koorts had en dat ik gewoon rust moest nemen. Er is toen besloten dat ik een nacht extra in dezelfde homestay zou blijven. Nu zo proberen goed te slapen en hopen dat alles weer afzakt.

24 mei 2014; Het is me gelukt

Vanochtend opgestaan met een beter gevoel dan gisteren. Ook mijn temperatuur was oed afgezakt. Nog wel een beetje last van mijn maag. Toch besloten om niet te werken, maar in plaats daarvan de hele ochtend druk bezig geweest met het regelen van mijn tripje naar de schildpadden eilanden. Ja mensen, het gaat eindelijk gebeuren. Ik ga op 3 juni weg en kom op 4 juni terug. Ik heb de allerlaatste plek weten te bemachtigen. Daar wordt ik nou echt blij van. Ook ben ik gevraagd om morgen te assisteren bij EE; environmental education. Een aantal leraren uit Sandakan komen hier leren over de natuur. Er is een heel programma opgesteld, inclusief thee en lunch. Ik heb er best wel zin in, want het is iets totaal anders dan wat ik tot nu toe heb gedaan. Ik ga het allemaal meemaken. Verder vandaag voornamelijk binnen voor de ventilator of de airco gezeten. Het was me wat te warm buiten. Gelezen in mijn reisgidsjes over West-Maleisië. George Town schijn er mooi te zijn en intrressant om te bezoeken. Een erg gedateerde film van Ali Baba en de veertig rovers gezien. De special effects waren om te huilen en er zat flink wat comedy in. Later op de middag naar het kantoor gegaan en een poging gewaagd om te skypen. Deze werd onderbroken door een blackout en alle elektriciteit lag er uit. Dit gebeurt hier wel vaker, voornamelijk in het regenseizoen. Na drie kwartier gewacht te hebben, kwam de stroom weer opgang en ging ook de WiFi weer aan. Opnieuw naar skype gegaan en zo toch nog 40 minuten gekletst. Nieuwtjes uitgewisseld. Ik over hoe het leven er khier aan toe gaat en zij over wat er daar allemaal gebeurd. Om half zes weer naar de homestay gegaan, waar ik echter nog tot 7 uur moest wachten met eten. Ik had op dat moment echt wel trek gekregen. Sinds 11 uur had ik niets meer gehad, behalve water. Toch mijn maaltijd beperkt om mijn maag niet teveel te belasten. Het gaat weliswaar beter, maar ik ga geen risico's nemen. Lekker even gedouched daarna en mijn spullen ingepakt. Ik ga niet alleen iets nieuws doen, maar ook weer van homestay veranderen. Ik ben benieuwd. Nu zo maar weer eens gasn slapen, het is al zowat 8 uur, de hoogste tijd :-).